دل داده ام بر باد، بر هرچه باداباد
مجنون تر از ليلى،شيرين تر از فرهاد

اى عشق از آتش، اصل و نسب دارى
از تيره ی دودى، ازدودمانِ باد

آب از تو طوفان شد، خاك از تو خاكستر
از بوى تو آتش، در جانِباد افتاد

هر قصرِ بى شيرين، چون بيستون ويران
هر كوهِ بى فرهاد، كاهى به دست باد

هفتاد پشتِ ما، از نسل غم بودند
 ارثِ پدر ما را، اندوه مادر زاد

از خاكِ ما در باد، بوى تو مى آيد
 تنها تو مى مانى، ما مى رويم از ياد