تنگي نفس، عارضه معمولي است که به آن توجه چنداني نمي کنيم. به طور معمول انجام فعاليت هاي شديد يا بلند کردن شيء سنگين باعث تنگي نفس مي شود. در اين حالت فرد به نفس نفس مي افتد و با تنفس عميق سعي مي کند اکسيژن وارد بدن کند. پس از گذشت چند دقيقه هنگامي که اعصاب آرام شد، نفس به حالت معمولي برمي گردد. اين امر که اغلب در زندگي روزانه خود تجربه مي کنيم، جاي نگراني ندارد. اما اگر اين حالت باعث شود براي نفس کشيدن عادي روي خود فشار بياوريد، قابل تامل است. اگر به هنگام و يا پس از صحبت کردن احساس خفگي مي کنيد يا پس از طي کردن چند پله احساس مي کنيد در يک مسابقه ماراتن شرکت کرده ايد بهتر است به پزشک مراجعه کنيد. اگرچه تنگي نفس به خودي خود عارضه مهمي نيست اما خطرات جسمي که در پس آن نهفته است باعث نگراني مي شود. بهتر است با تشخيص علت تنگي نفس از خطرات نهفته  آن به موقع پيش گيري کنيد.

تنگی نفس کوششی

این نوع از تنگی نفس گاه حالت کوششی پیدا میکند، یعنی با فعالیت و کوشش بدنی فرد ارتباط مستقیم دارد. انسان به طور طبیعی اگر به شدت و بدون آمادگی قبلی ورزش کند و یا مسافت طولانی را بدود، این نوع تنگی نفس را تجربه خواهد کرد. در افراد مبتلا به برخی بیماریهای قلبی مانند مشکلات دریچهای یا نارسایی قلبی ، تنگی نفس با فعالیتهای کمتری ایجاد میشود. به گونهای که حتی در موارد شدید بیماری ، راه رفتن عادی و انجام کارهای اولیه با تنگی نفس همراه میشود. در شدید ترین نوع تنگی نفس ، بیمار حتی در حالت استراحت و خوابیده نیز دچار تنگی نفس میباشد.


ارتوپنه یا تنگی نفس در حالت درازکشیده

نوع دیگری از تنگی نفس قلبی در حالت دراز کش و خوابیده ایجاد میگردد که در طب به آن "ارتوپنه" میگویند. یعنی قلب فرد به حدی نارساست که نمیتواند خون موجود در ریهها را تخلیه کند و فرد مجبور است با کمک گرفتن از نیروی جاذبه این کار را انجام دهد. به همین جهت بیماران مبتلا به نارسایی قلب ، هنگام خواب زیر سرشان دو یا چند بالش میگذارند. به عبارت دیگر وقتی این افراد دراز میکشند، ریه فرد در آب بدن غرق میشود و احساس خفگی به وی دست میدهد. در این صورت بیمار جهت تنفس راحت باید بنشیند.


تنگی نفس حملهای شبانه

حالت دیگری نیز وجود دارد که به صورت حملات شبانه تنگی نفس خود رانشان میدهد. به این صورت که 4 - 2 ساعت بعد از خواب به طور ناگهانی بیمار مبتلا به نارسایی قلبی با حالت خفگی از خواب میپرد، خود را به پنجره میرساند تا با نفس کشیدن در هوای آزاد خود را نجات دهد. در افراد مبتلا به نارسایی قلبی که اغلب دچار ورم پا نیز هستند، در طول شب آبهای جمع شده در پاها بتدریج تخلیه میشوند و به سوی ریههای فرد میآیند و در آنجا جمع میشوند. تجمع مایعات اضافه در ریه باعث میشود فرد دچار احساس تنگی نفس و حالت خفتگی شود. تنگی نفس حملهای شبانه مشخصه بیماری قلبی است. البته در بیماری آسم و برونشیت مزمن نیز فرد ممکن است با حالت تنگی نفس از خواب بیدار شود ولی این دو مورد تا حدی قابل افتراق با تنگی نفس قلبی هستند. بدین ترتیب که در آسم فرد سابقه قبلی دارد، بعد از نیمه شب دچار حمله میشود و با اسپریهای گشاد کننده مجاری تنفسی بهتر میشود. در برونشیت مزمن نیز حمله تنگی نفس در پاسی از شب بروز پیدا میکند و با دفع خلط تنگی نفس بیمار مرتفع میگردد.


تنگی نفس بازدمی

اشکال در خارج کردن هوا از ریه ها. هوا براحتی به داخل ریه میرود ولی خروج آن مشکل است. از آنجا که بیمار هوا را به سختی به بیرون میراند، صدای خسخس ایجاد میکند که به آن تنفس آسمی گفته میشود.


علائم همراه کمک کننده

گاهی تمایز علل قلبی تنگی نفس از علل ریوی مشکل است چرا که هر دو باعث تنگی نفس کوششی ، ارتوپنه و سرفه میشوند. خسخس سینه و خلط خونی قاعدتا به دلیل بیماری ریوی پدید میآید هر چند بعضا در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و ادم ریوی هم دیده میشوند. در بیماران مبتلا به عروق کرونر ممکن است تنگی نفس در نبود درد سینه و با شرایط مشابه اتفاق افتد که به آن معادل آنژین قلبی گفته میشود.


درمان

درمان تنگی نفس منوط به درمان بیماری زمینهای فرد است. به عبارت دیگر یا باید دریچه معیوب که مانع از حرکت صحیح جریان خون میشود اصلاح شود. با داروی دیگوکسین ، قلب نارسا میتواند تقویت شود تا بتواند خون را از ریهها خالی کرده و مانع تجمع و انباشتگی آن در ریه ها و سایر فضاهای بدن گردد. از سوی دیگر با تجویز داروهای ادرارآور (دیورتیکها) ، آب در ریه ها تجمع نیافته و تنگی نفس برای فرد ایجاد نمیشود. مصرف غذاهای کم نمک در اصلاح این مورد خالی از فایده نخواهد بود. و در بیماریهای دیگر نیز درمان آنها انجام میشو